Sakarya Ovasında uzanan yorgun raylar,
Geçmişin hüznünü fısıldar;
Sonsuzluğa doğru akıp giden zamana...
Lokomotifler gelir geçer üzerinden,
Ağır vagonları sürükler ardından;
Bezgin...
Yükü türküdür,ağıttır,hasrettir;
Yükü,hüzündür vagonların.
Sılayı gurbete,gurbeti uzaklara;
Türküleri,umutları hasretleri
Yüreklere taşır....
Sakarya boylarında söğüt ağaçları,
Salkım saçak.
Dallarına konan kuşlar;
Ağır ağır giden katarları izler
Zamanın gerisinden...
Rengini turna kanadının yeşilinden alan Sakarya,
Bir türküdür gönüllere akan...
Sakarya Ovasında yorgun raylar;
Ve Sakarya,
Destanlaşan tarihi taşır geçmiş zamandan.
Sakarya ovasında yorgun raylar,
Şanlı geçmişi anlatır
Yaşanan zamana.
Kayıt Tarihi : 8.9.2006 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İkibin beşin mayıs ayı başları.Otobüsle Bursay'a gidiyordum.Biraz hüzünlü,ovayı ve karşıda sıralanan dağları seyrediyordum. Pamukova'yı geçmek üzereyken Sakarya boyunca uzayıp giden rayların üzerinde eski ve yorgun bir lokomotifin birkaç vagonu,benim için bilinmeyen biryerlere doğru ağır ağır çekerek götürdüğünü gördüm. Evet raylar yorgundu.Lokomotif yorgundu; vagonlar yogundu.Ve zaman işliyordu.Rayların,geçmişi günümüze taşıdığını hissettim.
TÜM YORUMLAR (1)