Yorgun konak Şiiri - Salman Cigdem

Gölgeler birde yağmur ayakta

Sessiz giden gemiler zifiri karanlıkta
Geminin peşinden şırıl şırıl sular oynaşmakta
Geri dönün gemiler sevda çok uzakta
Geri dönün gemiler deniz yanmakta

Ay çökmüş denizin ortasına
Balıklar uyanıp ağlaşmakta
Gizlice baktım yorgun konakta
Bacalar kara bir ejderha gibi ateş saçmakta

Sabaha çıkmadı bacalar ve konaklar
Her yangında bir bir yıkıldılar yorgun konaklar
Her yağmurda yavaş yavaş eridiler bezgin konaklar
Yılların yükü omuzlarında yorgun konaklar.
Zaman direnen bir iskele ile kala kaldılar
Dışarı,duvardaki kırık aynadan
Görmez olaydım
Bakmaz olaydım

Yıkılır gider konaklar
Yorgun konaklar.