Yorgun Kırgın Hayatım

YORGUN KIRGIN HAYATIM

Ne tadım var ne tuzum
Elim ayağım titriyor takatsizim
Yorgunum ahlıyım
Kendi kendime ağladım
Sağım kahpe divanın
Solum ihanet olanın
Bir canım var o bile tanrının

Öylesine yorgun
Ölesiye kırgınım
Ne hayatı anladım
Ne mevsimleri yaşadım
Saçlarıma kadar kırıldım
Hep iyi niyetimden dağıldım

Eskileri anmaktan
Anıları kanatmaktan
Zalimlerin ocağında aş olmaktan
Yandım yandım acılarla yaşadım

Bir efsane hayalim vardı
O da çocukluğum
Yaşamadan biten
Yasarken ölen yıllarım
Ne mevsimleri tanıdım
Ne de çocukluğumu