Yorgun Kalp Şiiri - Emin Zeybek

YORGUN KALP

Tek kişilik bir oyun, sahne yalan, söz yalan
Buğulanmış düşlerde masum bakan yüz yalan
Perdenin gerisinde yorgun bir kalptir kalan.
Mevsimlerin ardında bahar yalan, güz yalan.

Hani nerde hakikat? Hayatın sırrı nerde?
Tüm öfkelere inat, aşkın hatırı nerde?
Gönül tahtı kırılıp sevda yere düşerde
Senaryo sona erer, kapanır bir gün perde.

Aşk; dudakta bir hece, aşk, bilinmez bilmece
Sevmesini bilene aydınlanır her gece
Bedenleri okşayan yağmurdur ince ince
Hiç yüreği yakar mı? Aşk gerçekten sevince

Sevmek zor gönül işi, katlanmalı her kişi
Gerekirse yakmalı, sönüp giden ateşi
Bakışında hissedip gönül gözünde eşi
Gecelerden sökmeli gizli kalmış güneşi

Sensiz geceler haram, yıldızlarsa yabancı
Yokluğunda anılar kalbimde büyük acı
Ne sen yorgun bir yolcu, ne ben payidar hancı
Yollar sona erse de dinmeyecek bu sancı

Şimdi yorgun kalbimin en büyük sevdası sen
Kırgın gönül bahçemin goncası sen, gülü sen
Sensiz kalan hayalin acısını bir bilsen
Şimdi sessiz çığlığın ayrılık vedası sen

Şimdi mahrem kalbimin en son elvedası sen…

EMİN ZEYBEK - BURSA