Yorgun Kalp Şiiri - Sinan Yolcu

Sevecek kimsesi kalmadığında ölür mü kalp
Yaşarken ölür mü umudunu yitirdiğinde insan
Kaçabildiği tek yer mutlu anıları mıdır
Taşar mı bir gün içinde biriktirdiği kırılganlıklar

Bir yerde istenmediğinde ayrılmalı mı oradan
Peki ne yapabilir gidecek bir yeri olmayan
Katlanıp acılara der kendi kendine dayan
İçinde ne fırtınalar kopar görünüşte süt liman

Ve belki de hayalinden bir sevgili yapar
Onu özleyip ona hasret duyar
Bunun bir oyalanma olduğunu bilir elbette
Ama hoşuna gider bu oyun oyalanma yine de

Ardında bırakmak ister bu köhnemiş şehri
Çünkü hep başına yıkmıştır kurduğu hayalleri
Bir gece evden çıkar saatlerce gezer caddeleri
Türlü düşüncelerle geçirir başıboş saatleri
Yine de vazgeçmez gizli umudundan o yaralanmış yorgun kalbi...