Yorgun kalbim Şiiri - Nedim Uçar

Turnalar dönüyor akşam turundan,
Nehirler içiyor dağın karından,
Bulutlar inmeden göz pınarımdan,
Günleri aylara eklemeden gel,
Yorgun düşen kalbim teklemeden gel.

Dereler çağlıyor, sular gürlüyor,
Arılar çiçekten polen derliyor,
Ellerim üşüyor, yüzüm terliyor.
Bayramı seyranı beklemeden gel,
Yorgun düşen kalbim teklemeden gel.

Başımda eserken kavak yelleri,
Gönlümün ezelden kırık telleri,
Uzakta diyerek bizim illeri.
Günahı yollara yüklemeden gel,
Yorgun düşen kalbim teklemeden gel.

Gün batar dağların karlı başından,
Kirpikler rahatsız kanlı yaşından,
Hüzünler düşerken kalem kaşından.
Çektiğin çileyi saklamadan gel,
Yorgun düşen kalbim teklemeden gel.

Ruhumun aynası dünya güzeli,
Ben seni sevmişim ezel ezeli,
Nedim’in yüreği sevda bezeli.
Azrail kapıyı yoklamadan gel,
Yorgun düşen kalbim teklemeden gel.