Yorgun Savaşcı Şiiri - Sebati Manav

Bir Aralık sabahıydı, dışarda kar yağıyordu
Pencerenin pervazına bir serçe kondu
Karın üstünde telaşlı titriyor ve üşüyordu
Uçmak için çabalıyor, kanat çırpıyordu
Camın kenarları sıcaktan buğulanmıştı
Gözlerim bu serçeye takılı kalmıştı
Çıt çıkmıyordu, sanki zaman durmuştu

Bir Aralık sabahıydı, dışarda kar yağıyordu
Kulağımda yanan odunların sesleri
Birde cama vuran serçenin kanat sesleri
Belli ki yaralıydı, uçacak gücü kalmamıştı
Ve çırpınması onu daha da çok yormuştu
Pencerenin sıcağından mıdır? Yoksa
Gücünün tükenmesinden mi? Bilmem
Cama iyice yapışmış ve hareketsiz kalmıştı

Bir Aralık sabahıydı, dışarda kar yağıyordu
Hava çok soğuktu ve çaresiz serçe titriyordu
Hareketsiz donup kalmıştım öylece
Algılarım kapanmıştı, gözlerim pencerede
Bir çift pençe gördüm aniden serçenin üstünde
Karıştı bir anda ortalık pencerenin önünde
Serçenin çırpınışlarıyla silkinip çıktım dışarı
Serçeyi yaralayanda hem cinsi avcı bir kuştu

Bir Aralık sabahıydı, dışarda kar yağıyordu
Avlayamadı, yetiştim aldım ellerimin arasına
Yorgun bir savaşçı gibi yaralı ama hayattaydı

Sebati Manav 26 Eylül 2024