Bir çok kadın tanıdım.
Yüzleri, elleri, ayakları vardı.
Ama yorgundular.
Bitmek bilmeyen telaşın içinde,
Işığa uçan kelebek gibi, çaresiz yanıyorlardı.
Bir çok kadın tanıdım.
Güzel elbiseleri, parlayan pabuçları,
Ve de, alımlı saçları vardı.
Ama yorgundular.
Çırılçıplaktı aslında bedenleri,
Yağmurda ıslanan bir kedi gibi, titriyorlardı.
Bir çok kadın tanıdım ben.
Çocukları, kocaları, dostlukları vardı.
Ama yorgundular.
Yapayalnızdılar şu koskoca evrende.
Bir nehir gibi kendi halinde, durmadan akıyorlardı.
Ben, çok.
Ama bir çok kadın tanıdım.
Tanımışlığıma şükrederek.
Hepsi ayrı bir dünya,
Hepsi ayrı bir hikaye.
Ama, aynı kanıyorlardı.
01/2005
Aysun EratKayıt Tarihi : 14.2.2005 17:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yapayalnızdılar şu koskoca evrende.
Bir nehir gibi kendi halinde, durmadan akıyorlardı
evet onlar yapayalnızdılar koskoca evrende..belki de yalnızca bu sebepten şiir olmak istemediler yalnızlıklarını resmeden bir şairin bir nehir gibi kendi halinde akan dizelerinde..
kadınlarımız
bazan
bir demet duygu
bir demet çiçek
vazo oldular
kesme
kristal
seramik
yani şekil aldılar
erkeklerine göre
uygun görülen yerde durdular
uygun görülen işlevi yaptılar
hep
tacı oldular başımızın
ama
hiç görmedik başımızda
koynumuzda
işimizde
aşımızda
arkamızda
gördüğümüz kadar...
ihsan arı
TÜM YORUMLAR (4)