Yorgun Kadın 2 Şiiri - Sefer Keskin

Yorgun Kadın 2

Arada aynaya da bir bak
Kendini de gör be kadın
Nedir bu cana bu kadar eziyet
Kul hakkına giriyorsun be kadın

Sıraya koymuşsun her işini
Düşünmüyorsun tırnağını dişini
Sen mi bitireceksin dünyanın işini
Otur şuraya biraz dinlen be kadın

Yorgunluk nedir bilmiyorsun
Kimselere sıra vermiyorsun
Günden güne eriyorsun
Haline bak da gör be kadın

Yaşın çoktan geçti elliyi
Niye biri tutmuyor bu deliyi
Sen mi düzelteceksin her eğriyi
Elin yüzün düşecek be kadın

Gülmeyi unutmuşsun, yüzün serin
Oysa ne güzel di senin gözlerin
Sana yazdım bak, bu şiir senin
Bir satır arası gül be kadın

Sırtın açık değil, karnın tok
Başın kalabalık, sevenin çok
Niye senin bir sevgilin yok
Sevda treni geçti gidiyor be kadın

Senin de bir derdin var anladım
Ömrünü belki bu derde adadın
Ama yaşamak senin de hakkın
Yaslan şuraya bir nefes al be kadın

Kadın yorgun, sesi çıkmaz
Feryat yüreğinde, kimse duymaz
Şair ağlıyor, kalem yazmaz
Bu garip şairi de yordun be kadın...

26.12.2019. Sefer Keskin