Yorgun insanıyım yalan dünya'nın,
Uyusam hülyâlar beni san'dırır.
En tatlı yerinde dalıp rüyânın
Uyansam, insanlar beni kandırır.
Fikir savaşında bilmecemiyim
Anlamı olmayan bir hecemiyim
Zifirin ortasında gecemiyim
Nursuz geceye beni inandırır.
Dargın insanıyım yaşayanların
Kızsam içim el vermiyor döndürür,
Düştüm içinden çıkılmaz halların
Bu dert beni ölüm ölüm öldürür.
Gelip bana dün'lerimi hatırlat,
İyi kötü günlerimi hatırlat
Uzaklardan iki satır mektup at
Gurbet değil hasret beni yandırır.
Dalgın Sezâîyim gördüğün gibi
Ahvâli durumum sorduğun gibi
Giderim dünyadan geldiğim gibi
Cennet bana bu dünyayı andırır.
Kayıt Tarihi : 1.12.2021 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!