Yorgun İdi Aynaların Sırları

öyle bir gidişti seninki
sessiz ve de derinden..
acı, keder gam bıraktı geride
sızlar ve kanar
hiç dinmeden...
yaşam sundu yine acı şerbetin
sır´ı dökülmüş tepsiden...
baktıkça hüzün dökülür
yorgun aynanın sinesinden...

tarihin sarı yapraklarında
iç burkutan acılar kaldı
gülüş veren anılarla
bir hayal oldun sevgili

titrek bir mum ışığı gölgesinde
şimdi yüzün silik ve yorgun
huzurun da gitmiş
kalmamış izi
mutsuzluk baştacın
yalnızlık can yoldaşın
elinde kalan tek şey
hayal meyal anılar şimdi

hata dedim hep belki yanlışlık bende
ya sen neredesin
bende mi yoksa serde mi?
cevap veremedi hata,
“yok oldum dumanlı seherde “
dedi kısık sesiyle…

garip bir kuş uçar, o duman içinde
gönlü ataşa pervanedir..
dergâh kurmuş sevda üstüne
bir ışıktır onun gözünde...
sevilmek şimdi hatasız
o garip kuşun yüreğinde...