Yorgun Gözler Şiiri - Kubilay Demirkaya

Uzun uğraşlar sonucu
Ulaşmak için sana yol eskittim
Tozpembe düşlerde daralmalarla
Soğuk yüzlü günlerden sonra
Aktı ter yüreğimden gelirken
Diz boyu…
Seni bulamamak korkusuyla
Yürümedim: koştum
Koştum rüzgârlara karşı zamanla yarışarak
Var olmanın yokluğunu koklayan
Hasret köprüsünde ki barikatları yıkarak
Gözlerim kapalı geçtim
Yumak tutan sevda kervanıyla
Yol aldım sensiz
Sahipsiz…
Bekletmeyeyim sevdiceğimi
Bebeğimi…
Gözleri yorgunluktan bayılmasın
Yorgun gözlerle
Beni beklemesin diye.