Yorgun Gönüllü Çocuk

Çocuk...
İte kaka götürmekte üç tekerli arabayı,
Dalgalı, ensesine değen saçları.
Rengini kaybetmiş kirden,
Arada bir kaşınmakta bitten.
Yavaş yavaş ilerlemekte velet
Daha çok eşilecek çöp var elbet.
Beyler, hanımlar artıklarını dökecekler
Bulursa kağıt, naylon ve tenekeler
Kendini şanslı sayacak çocuk
Az ötede ki çöpe doğru sürecek yolculuk.

Çocuk...
Dımdızlak saçları kara teninde kapkara görünmekte,
Elinde kaçak sigara paketleri, köşe başında nöbette.
Efkarı sigara dumanından değil elbet
Alan olmazsa döndüğünde sopayı yiyecek velet.
Karşı kaldırımda uğursuz bir adam ayakta
Gözhapsinde sigaralar, alan oldukça keyfi artmakta.
Belli ki çocuk adamın kazanç kapısı
Belki efendisi, belki de babası! ! !

Çocuk...
Ak ellerine, boyalar yakılmış,
Boya sandığı kendinden ağır, sırtına sarınmış.
Cila kokusuna karışmakta, ayakların tiksinç kokuları
Bir boya kokusuna, birde buna alışık burunları.
Takıdık...takıdık eşlik eder...
Sandığına fırçasıyla vurduğu darbeler.
''Ne verirsen abi! '' derken dilleri,
Utangaç yere düşer, o masmavi gözleri.

Bizim çocuklarımız gibi çocuklar
Olmaları gereken yer okul, değil kaldırımlar.

Yorgun gönüllü çocuk, çalış, çalış ha gayret!
Sen daha çok beklersin, insanlardan merhamet.