Yorgun gönül Şiiri - Mustafa Duyar

Gözlerim hüzüne doymuyor.
El halin ne diye sormuyor.
Dosttan ayrı kalmak olmuyor.
Gözüm ağlayıp yoruldum ben.
Gençliğimde gamlı oldum ben.

Saçıma aklar düştü bakın,
Kalbimi siz kırmayın sakın,
Dost olanlarım bana yakın,
Saçım ağarıp yoruldum ben.
Geceleri yalnız buldum ben.

Bedenim kederli geziyor.
Hüzünlü hayattan beziyor
Zaman vucudumu eziyor
Gönlüm sızlayıp yoruldum ben.
Gezerek ömrü mü yordum ben.

Cefaları gönlümden atın,
Yâr olarak yanımda yatın,
Derdinizi derdime katın,
Sizden yılmayıp yoruldum ben.
Şiirde kendimi sordum ben.

Mustafa ’der’ hayatım böyle,
Kim olursan ol, derdini söyle,
Ayrılmayıp kalalım böyle,
İlhamsız gezip yoruldum ben.
Eserimle huzur buldum ben.