Yorgun Gönlüm Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Bu gün bir durgunluk var gönlümde
Zaman’ın hangi sensizlik dilimindeyim?
Hatırlamıyorum.
Saatler çoktan bizli dakikalarda durmuş
Ay sabitlenmiş denize.
Yakamozlar sus pus olmuş kıpırdamıyor
Sandalcı ürkek; asılmıyor küreklere.
Ne bir söz ne teselli,
Artık kar etmiyor bu yorgun yüreklere.

Hayli zaman geçmiş,
Değişmiş her şey birer birer,
Kimsesiz kuşlar yuva yapmış terk edilmiş sahillere
Lodos da, uğramıyor artık ‘o’ yerlere.
Bir ayaza gömülmüş gibi yüreğim,
Sırt çevirmiş yeni sevgilere,

Oysa ben vaktinden çok önce geliştim sana
Kum saati bozulmuş,
Akıp gitmiyor öylece duruyor zaman.
Kaçıp gitsem diyorum,ama korkuyorum!
Sonra yakama yapışır, hesap sorar sevdam.
En iyi bildiğimiz şey kavuşmak diyorduk sevmelere.
Oysa biziz şimdi ayrılan.

Bu gün bir durgunluk var bu şehirde,
Arnavut kaldırımlarında ayak izlerin de silinmiş
Yaprak kıpırdamıyor her şey sessiz…
Yıldızlara da kayıp gidiyor,şafaktan habersiz.

Şen kahkahalar duyulmuyor
Lal olmuş sanki şakıyan diller.
Şair yazmıyor artık kırılmış kalemler.

Gözler ağlamaklı bir matem havası yaşıyor,
Yorgun gönüller de.

Gamze YAĞMUR

02.5.2012