Yosun tutan her zirvenin rüzgarını,
vicdanında estireceğine,
vadilere yalnız düşen gölgenin,
öfkesi, bırak ağlasın ardından.
Zaman tasına üfledikçe oynayan,
yorgun gölgeni içeceğine,
Hırçın rüzgardan çatlayan dudakların,
ıslandıkça bırak kavrulsun kahrından.
Kayıt Tarihi : 22.4.2008 10:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!