Yorgun Gemi! .. Şiiri - Enver Özçağlayan

Artık işlemiyor nazın gönlüme,
Nazını çekmeğe takat kalmadı.
Dertler sığmaz oldu gamlı ömrüme;
Kar yağdı saçıma, çilem dolmadı.

Bir bakış, bir gülüş kalbimi çeldi,
Ardından koşturdu bilmem ne kadar?
Yitirdiğim akıl başıma geldi;
Belirdi usumda bir seçkin kader.

Yolum yeni izde durak arıyor,
Gemi su alırken iskele serap.
Bilmem yolun sonu kime varıyor?
Bu yorgun gemiye yol göster ya Rab!

Nerede o huzur, kimde mutluluk?
Hangi rıhtım sakin, nerde ışıklar?
Nereye uzansam dert oluk oluk,
Sevdâ lûgatında kaldı o aşklar.

Yeniye zaman yok, izde tümsek var,
Menekşe kokulu mevsimler anı.
Gerçek, arzuları başımdan savar,
Başka devirlerin geldi zamanı...

12.10.2015 Fatih-İST.