Yorgun Gemi Şiiri - Münzevî Muhayyelât

her yorgun gemi
bilir elbet
sığınacağı sahili

düşlerinden kan damlayan her süvari
bilir hangi koyakta ne gölgesi vardır
dinlenip demlenmeye

her sakin sahil mutlaka bilir ki
göğsü dalga yarasıyla mutlak gelir
köpük yorgunu gemiler ona

anneler bilir
gözyaşlarıyla dünyayı yıkamayı
ve erdirmeyi çocuklarını
sükunetin menziline

kadınlar bilir
yorgun kırgın bazen yenik
savaşçıların
aslında bir yeryüzü kaçkını olarak gelip
göğüslerine yattıklarını

ağlamayı en çok sevdiği yerin
sevgili sinesi olduğunu
çok iyi bilir savaşçı

herkes her şeyi bilir
her şey herkese göredir
dünya bir azlık
hayat bir yanılgı değildir
buradan bakınca dürbüne

buradan bakınca dürbününe
görür mutlak her yaralı kadırga
orada bir
duru sakin efsunlu
sahil olduğunu..

m.M..