Yığılmıştı kollarıma yorgun geçmiş, Cennet kokuyordu vurgun saçları, Gül gözlerine belli yel değmiş, Zemzem gibi buruktu gözyaşları…
Yığılmıştı kollarıma yorgun geçmiş, Mühürlüydü dudakları bir sır gibi Canından can gitmişti belki ama
Bir serçe telaşındaydı ürkek elleri…
Yığılmıştı kollarıma yorgun geçmiş, Sarmıştı dört yanını derin ızdırap, Yüreğinde taşıdığı kırık bir kalem, Bakışları serin, bitmez bin kitap…
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta