Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
KUTLARIM SİZİ YURTSEVER DOSTUM.yuvasız kuş
YÜREĞİNİZE SAĞLIK FAHRİ BEY BEĞENİYLE OKUDUM KALEMİNİZDEN İNCİLER SAÇILMIŞ DUYGULARINIZ MISRALARA YANSIMIŞ YÜREĞİNİZDEN GÜZELLİKLER AKMIŞ ŞİİRİNİZE SEVGİ DOLU YÜREĞİNİZDEN SEVGİLER HİÇ EKSİK OLMASIN İLHAMINIZ HİÇ EKSİLMESİN KALEMİNİZ DAİMA ÇAĞLASIN TEBRİKLER SEVGİLERİMLE
…………Güzel Dost Bu Ülke Toprakları için Can veren, Bu Ülke topraklarının Yabancı işgali altında kalmaması için, Mücadele eden, Emperyalizmin Oyununa gelmeyen, Emperyalizme Yerli işbirlikçilik yapmayan, beraber yaşamayı ortak paylaşımı ilke edinmiş insanlarımıza adanmış bu güzel şiiriniz, için sizi kutlar, Hiçbir zaman Bu ülkenin , Türküyle, Kürdü ile, Alevi si ile Sünni’si ile, Bölünmez bütünlüğünü kimse bozamayacaktır, Bu Ülke bu unsurlarla beraber kuruldu beraber yaşayacağız, EMPERYALİZMİN VE ONUN YERLİ İŞBİRLİKÇİLERİNİN OYUNUNA GELMİYECEĞİZ, Kaleminiz ve yüreğiniz Sağ olsun güzel bir şiirdi, Tam puan ekleyerek saygılar sunarım………….Aşık Korhani/Kanber ORHAN
Güzel dileklerinize katılmamak elde değil üstad..Duyarlı ve gerçeği gören yüreğe sağlık...Kaleminiz susmasın...
Saygılar...
NE GÜZEL TEMENNİLER USTAD.
KALEMİNİZ DAİM OLSUN.
SAYGILARIMLA.
SÜPERDİ ÜSTADIM SÜPERDİ....BEN DE ANTOLOJİYE GELEN MAİLİ KOPYALAMAK İSTİYORUM BURAYA İZNİNİZLE...Adamın biri çok uzun yıllar yurt dışında kaldıktan sonra ülkeye dönmüş. Havaalanından evine gitmek için bir taksiye binmiş.
Yolda giderken yanında sigarası olmadığını hatırlamış ve şoföre bir markette durmasını, sigara alacağını söylemiş.
Şoför gitmiş bir caminin önünde durmuş ve '' buyrun beyim, sigaranızı alın '' demiş.
Adam şaşırarak '' nasıl yani, burası cami '' demiş.
Şoför '' beyim artık ticaret camilerde yapılıyor '' demiş.
Şaşkınlığı artan adam '' burası ibadet yeri değil miydi, hocalar, imamlar nerede....peki ibadet nerede yapılıyor '' diye sormuş.
Şoför '' beyim ibadet üniversitelerde '' diye cevap vermiş.
Adam '' profesörler, doçentler nerede.... eğtim, eğitim nerede yapılıyor '' demiş.
Şoför sakin sakin '' beyim eğitim hapishanelerde '' diye cevap vermiş.
Adamcağız panik halinde '' ya hapishanedeki hırsızlar, düzenbazlar nerede '' deyince, şoför cevap vermiş '' beyim onların hepsi şimdi mecliste ''....
saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta