Yorgun Düşler Şiiri - Canan Akpınar

/Güneşi uyandırmamak için
Ayakuçlarıma basarak yürüdüm gecede, sessizce/

Yıllanmış düşlerin karşısında delice kırpışıyorken gözlerim
Yıldızlar kaldırım taşlarına tutuyordu ışığını
İçimde akıp giden bir nehir gibi sen öylesine lacivert
Aklımda adının bütün harfleri silik bir dansa kalkıyordu

/Karanlığın bir ucunda sen üflerken sigarını,
Diğer ucunda ben içime çektim dumanını
Sen doldun ciğerlerime/

Kaygısız notalar uçuştu ortak bestemize dair
İçimdeki gizin sancısı duyulmazdı nasılsa
Şimdi çıkarabilsen denizin diplerinden yosunlaşmış tortuları
Dökebilsen arka sokaklara gecenin bir yarısı
Ve ben bilsem ki aşk geçmiş bu yollardan
Bulabilsem seni gecenin içindeki onca kalabalık arasından,
Sabaha kalmasam

/Titreyen dudaklarıma vurduğum mühürle sustum
Islak yeşil yaprakların üzerinden aldığım
Bir tutam ay ışığı bana kaldı/

Yağmur ormanlarında gezindim, alev alev yakarak özlemlerimi
Binlerce parçaya böldüm geceyi
Binlerce yokluğun düştü yine avuçlarıma
Binlerce sen ve yorgun düşlerim