Yorgun Dünya Şiiri - Hüseyin Arslan 7

yorgun dünya döner durur
kimi iner, kimi biner
hayat yaşamın tilkisi kurdu
koyun kuzu farketmez
duranı uyuyanı alır alır gider.

umutlar günbegün oyalar
gencecik filizler kurur gider
kimi bir gülücüğe susamış
kimi keyfte zevkte, oynar
ağlayanı sızlayanı sollar gider

her kavşakta yolun şaşar
sabır dersin tahammülün taşar
şansın yanlış yolda koşar
kader dersin seni taşlar
tekme tokat sallar sallar gider

kimine güllük gülüstanlık
kimi şanssız acılar hüsranlık
kimi sefil, dünyası karanlık
kiminin sofrasında bir alımlık
parmağını, yalar yalar gider

bu ne iştir bu ne haldır böyle
yorulduk artık, eğile büküle
kaldık soğana, kuru ekmeğe
kader diye, yazgı diye diye
gözlerime yaş, dolar dolar gider

cahil olan kendini beli eder
işi akılla değil, zorbalık la eder
sevgiyi saygıyı değil, acıyı biler
gerçeği bilmez ahmaklık eder
devran böyle döner döner gider