Yorgun Derviş Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ben bir yorgun dervişim,
Dar dehlize girmişim,
Gönül verip sevmişim,
'Hu' deyip düşünmeyi.

Seccadem var gerçekten,
Tesbihim var çiçekten,
Seviyorum yürekten
'O' deyip düşünmeyi.

Kilitlendim bendime,
Bağlı kaldım andıma,
Zikredindim kendime
'Bu' deyip düşünmeyi.

Oldum kandilde duman,
Altını ettim saman,
Tavaf saydım her zaman
'Şu' deyip düşünmeyi.

Anladım ne biçim O,
Nasıldır O, niçin O,
Yanan bağrım içim O
'Su' deyip düşünmeyi.

Ölçtüm, biçtim lafımı,
Kutsadım tavafımı,
Olanca günahımı
'Yu' deyip düşünmeyi.

Ulaştım felahıma,
Ahlar kattım ahıma,
Olanca tamahıma
'Ho' deyip düşünmeyi.

Barlıoğlu billah yok,
Elde bir tek silah yok,
O 'ndan başka ilah yok,
'Yo' deyip düşünmeyi.

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 208-209/412)