Yorgun çoban Şiiri - Çağatay Temel

Gel, gel otur yamacıma.
Uzun yoldan gelmişsin.
Yorulmuşsun belli.
Omuzların çökmüş,
Dünya yükünden.

Tozlu yolları aşmışsın.
Hele indir yükünü sırtından.
Hafiflet çökmüş bedenini.
Bir su değsin, ağarmış sakallarına.

Çok bir şey değil.
Bir tas çorba, bir bardak su.
Halil ibrahim sofrası olur,
Allah misafirine.

Ellerin çatlamış,
Dur tahmin edeyim
Çobansın sen,
Ne büyük şereftir,
Peygamber mesleği ile,
Hak yolunda,
Helâlini kazanmak.