Yorgun Ceket Şiiri - Ömer Yağmurcu

Asıyorum yorgun ceketimi bir kenara
Üzerinde tüm şehrin pisliğini görüyorum
Zor bir savaşın içinde olduğumu söylüyor
Ve bana acıyarak bakıyor...

Umutlarımın üstüne kar taneleri damlıyor
Ceketimin anlaşılmaz bakışları arasında
Çaresizliğin tuzağına düşmeyerek ilerlesem de
En sonunda bozgun var hissediyorum...

Kaybedeceğim bu savaşı biliyorum...
Küflenmiş bu şehrin sokaklarında
Her adımımı daha öfkeli basıyorum
Kaybedeceğim bu savaşı biliyorum...

Tütünümün sararmış çarşafından çıkarırken efkarımı
Düşürmüyorum paslanmış zırhımı
Sana boynumu eğmeyeceğim İstanbul
Volta atarken yine omzumda ceketim
Onun kadar olmasa da yorgun bedenim
Boşluğun içine düşmemektir emelim...