Yorgun Bir Şubet Gecesi

Yorgun bir şubat gecesinde
Kar yağıyor okmeydan sokaklarına
Dışarıda soğuk bir rüzgar uğulduyor
Üşüyorum
Bir sigara daha yaktım
Seni düşünüyorum
İçim ısındı

çocuk ağlayışları geliyor komşu evlerden
Perdeyi aralasam dışarı baksam
Seni karanlıklarda görecektim
Odam soğuk buz gibi
Masamın üzerinde kırık bir kadeh
Teypten şarkıların en içlisini dinliyorum
Sonra seni ilk gördüğüm günü hatırlıyorum
Bir dost tanıştırmıştı bizi
Bilmem hatırlıyormusun?
Biraz daha dalsam düşlere
Sevinçle gülecektim.

Bu gece neden bitmek bilmiyor?
Nerde kaldı bu nazlı sabah
İşte yine kar yağmaya başladı
Dışarıda soğuk bir rüzgar uğulduyor
Elim ayağım buz gibi
Dişlerimi sesini duyuyorum.

Ne haldeyim bir bilsem
Kuruyon ellerim çatlayan dudaklarım
Ve çaresizliğim,
Bir köşeye terkedilmiş
Anası olmayan çocuklar gibiyim.

Ben ölüler dünyasında yaşayan
Cansız hayalin karanlığında
Yıkılan gölgeleri korkunç sessizliğiyim.

Şimdi sen uyumuşsundur
Bir bebek kız gibi
Ve en ölümsüz anıları sergiliyorsundur düşlerinde
Bu yorgun şubat gecesinde
Birsen bilirsin bir ben, birde Allah
Senin gözlerinde bende uyuyorum.