Etekleri çamura bulanmış
Zirvesinde kardelenler açan kaderim
Libası mor bulutlardan
Topuklarıma kadar süzülür gözyaşlarım
Ben ki;
adı yaşam koyduğumuz bu sürecin
Gözü ama,
Dili lal,
Ayağı topal yolcusu
Yorgun bir şehrin
Issız hanı bedenim
Şekerli şerbete katıp acıları
Yudum yudum içiyorum.
Yıldızlardan düğme yapıyorum
Göğün yakasız gömleğine
Hüzün çiçeklerimi takıyorum
Kırılmış dallarıma birer birer
Göz çukuruma biriken son damla ile
Birleşiyor yorgun bakışlarım
Yavaş yavaş kanı çekiliyor acılarımın
Yarım kalmışlıkları toparlayamıyorum
Topraktan varolan bedenim
Usulca karışıyor toprağa
…türkmenkızı…H.T.Y
Kayıt Tarihi : 3.5.2017 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
"Satırlar Arası Yolculuk" Kitabımda
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!