Yorgun Bir Şair Oratoryosu / 3

kısım üç - ) vakit

- baharlar çoktan göçtü yorgun can konağından
şimdi vakit kışların, hazanların vaktidir. -

ne bir kuşluk sonrası ne üç saat ötesi
vakit gece çökmeden azanların vaktidir.
ne bir çocuk nefesi ne bir çağlayan sesi
vakit salaya dönmüş ezanların vaktidir.

vakit mecnun’a leyla gibi sunup serabı
zemzem kabul ettirip içirirken her abı
kevser süsü vererek en kırmızı şarabı
kadeh kadeh doldurup sızanların vaktidir.

vakit geri dönülmez ufkunda bir limanın
akrebin gölgesinde kaybolmuş yelkovanın
kâinatın en ağır gülüyle pir sultan’ın
yaşarken mezarını kazanların vaktidir.

vakit kimine göre kâğıdı dimdik tutup
kahırla mayalanmış lokmayı susuz yutup
bir tek doğru söz için varlığını unutup
gerçeği söyleyene kızanların vaktidir.

kimi arif’ti oysa kimi perişan ali
kimi atsız’dı çünkü kimi bektaş-ı veli
yazık ki vakit onlar terk-i diyar edeli
küfrünü şiir diye yazanların vaktidir.

oysa vakit her saat takvimden eksilerek
vakit can koğuşundan bir gün daha silerek
isminden gayrısını omzuna yük bilerek
yalın kalem kuşanmış ozanların vaktidir.

oysa vakit gezmektir garb’ı şimal’i şark’ı
oysa vakit yeniden söylenecek bir şarkı
oysa vakit yalana teslim olmuş bir çarkı
şiir denen çomakla bozanların vaktidir.