uyanan bir kent
yorgun bir kadın
bedeninde yılların şikâyeti
sefaletti ellerinden akan
gözleri odada kadının
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
but that woman is the one who bridges the gaps in her (own) world, with her falcon wings...sevgiyle dostum...
oda boş…ev bomboş
uyanan kentin yıpranmış etekleri ve
eskimiş gecelerinden
yorgun bir rüzgar gibi
yorgun bir kadın geçiyordu
Yılların yorduğu kadınların yalnızlığının hüznü daha güzel nasıl anlatılabilir ki?
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta