uyanan bir kent
yorgun bir kadın
bedeninde yılların şikâyeti
sefaletti ellerinden akan
gözleri odada kadının
gözleri üşüyen ruhunda
duvardaki resimde gözleri
resmin gözleri onda
ağlıyordu kadın
yitirilen yılları süzdü
sarınarak paçavralara, yorgun
gözleri duvarda kadının
resmin gözleri onda
umarsızca yürüdü
hayat yollarında
sendeliyordu
oda boş
ev bomboş
uyanan kentin yıpranmış etekleri ve eskimiş gecelerinden
yorgun bir rüzgâr gibi yorgun bir kadın geçiyordu…
(18 Temmuz 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 18.7.2003 23:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uyanan kentin yıpranmış etekleri ve
eskimiş gecelerinden
yorgun bir rüzgar gibi
yorgun bir kadın geçiyordu
Yılların yorduğu kadınların yalnızlığının hüznü daha güzel nasıl anlatılabilir ki?
TÜM YORUMLAR (2)