Yorgun bir akşamüstü geldim eve.
İçimde hep o büyümek bilmeyen gece yarısı çocukluğu.
Bizi en çok gece yarısı çocukları anlar.
Sığınağı bir battaniye olan.
Oyuncağı kırıldığı için değil, Allah'a küstüğü için ağlayan çocuklar.
Yorgun bir akşamüstü geldim eve.
İçim de yine o mağdur göğsü keselenmemiş çocuk.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta