Yorgun Bedenim Şiiri - Doğukan Altınsu

Kaçıp gidesim gelir bazen,
Nereye gittiği belirsiz treni kovalar ruhum.
Buğday tanelerini savurduğu gibi rüzgarın,
Hayallerimi de savurur oradan oraya.
Kaçamam, seslenemem durması için,
Kıpırdamaz tek bir kılım yorgundur bedenim.

Derler ya hani hayallerim suya düştü diye,
Okyanusun ta ortasındadır aslında,
Yoktur haberi !
Yapayanlızdır, yardım eli bekler bi ümit.
Direnemez az vakit sonrası,
Çelimsiz vücudu karşı koyamaz kaybolur sonsuzluğa.

Yüreklere yazılırdı oysa eskiden sevgiler,
Ağaçlara kazınırdı baş harfler, yüzyıllık şahitler edinilirdi.
Şimdi ise kurumuş kalpler aşk tiyatrosu sergiler
Sahte gülüşler saçar etrafa, insanlığından kaçar
Gönlü aç sevdalar tabuta çivilenir birbiri ardına.

Yıldızların aydınlattığı gecenin karanlığında,
Bir sigara yakarım.
Dumanında biriktirdiğim anılarım başlar konuşmaya.
Kör bıçakla parçalar benliğimi, boşalır kanım damarlarımdan,
Peşin sıra çekilir gençliğim,
Damlar olduğu yere, toz batağına.