Yorgun Bedenim Şiiri - Enver Gokcay

Hep sordunuz neden hiç yüzün gülmez
Körmüdür gözlerin bakarda görmez
Hiç kimse kimsenin derdini bilmez
Yaramda yaralar kanıyor benim
Ölümü arzular yorgun bedenim

Doğrudur bir kere gülmedi yüzüm
Körüdü hiç birşey görmedi gözüm
Fark etmeden geçti baharım güzüm
Yaramda yaralar kanıyor benim
Eceli arzular yorgun bedenim

Dört mevsim dumanlı karlıdır başım
Bitmedi kaderle süren savaşım
Ne acım dindirdi nede gözyaşım
Yaramda yaralar kanıyor benim
Ölümü arzular yorgun bedenim

Ne ok yarasıdır ne hançer yaram
El yetmez derleyip toplayıp saram
Duyulmaz çığlığım feryadım naram
Yaramda yaralar kanıyor benim
Eceli arzular yorgun bedenim

Birde zulmet gece çöktüğü zaman
canımdan can alır vermezki aman
Ağrısı acısı sızısı yaman
Yaramda yaralar kanıyor benim
Ölümü arzular yorgun bedenim

Enver'der şu acım sızım bir yana
Umrumda değiller doymuşum cana
Perişan halimi sormayın bana
Yaramda yaralar kanıyor benim
Eceli arzular yorgun bedenim