Yorgun balıkçılar burada ölür

İhtiyar denizci sigarasını atıp söndürdü denize
Burada kısa metrajlı bir film çevrildi
Simsiyah bir denizdi
Sisler çökmüş gözlerine
Gözleri zamanda yelken açmıştı
Yorgun balıkçılar burada ölür
Denize gömülür
Rom içer balıkçılar rom
Boş şişelerden ödünç verir denize
İzmir’e bir rüzgâr borçluyum…

İhtiyar denizci sigarasını atıp söndürdü denize
Gözleri denize batmış gibiydi
Sakallarını henüz taramamış
Bulutlarla konuşur gibiydi
İskeleye alabora olmuş
Fırtınalar sarmış sırtına
Ellerinde dümeni
Yelkeni kalmış bir tek geri
Yetmiş yıl olmuş denizi bileli
Ellerinde sarma sigaralar
Yüzünde denizden aldığı derin anlamlı yarıklar
Her limandan olmuş hatıralar
Unutulmayan sevgililer
Her şehirde bir aşk yaşamış günü birlik
Bırakıp bir başkasına geçmiş
Hiçbir yerde demirlemiş
Hiç kendini bir çocuk çığlığına pay etmemiş
Yorgun denizciler burada ölür…

İhtiyar denizci sigarasını atıp söndürdü denize
Belli ki yalnızlık dokunur şimdileri
El ayak uzvundan çekilir
Gözleri yarım şişe roma dikilir
Bir yerden balık kokusu duysa irkilir
Yârim deniz yârim deniz
Gözleri yelken gibi uzaklara devrilir
Bir bir liman isimlerini saymaya başlar
Her limanda başka dilde bir kadın konukluk eder
Kamarotlar, tayfalar
Bir de rotasız korsanlar
Epey bahar görmüş bu deniz
Ama vakit kemale erdi
Balık kavağa çıktı
Yorgun balıkçılar burada ölür…