Her sabah o yollarda seninle karşılaşmak,
Yorgun bakışlarının esiri etti beni.
Doya, doya bakmadan yanından uzaklaşmak,
Derdimi açamamak inan tüketti beni.
Sen önümden geçip de giderken karşı yöne,
Öksüz bir çocuk gibi boynum eğilir öne..
Bir pervane misali ardında döne, döne,
Her gün seni izlemek inan mahvetti beni.
Sevgilim sebep ne de şu boynumu bükersin?
Ne olur bakışların birazcık ümit versin.
Bu bekleyiş, bu özlem, bu dram sona ersin;
Seni anlayamamak inan kahretti beni.
25.05.1979
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 11.9.2014 09:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!