Yorgun Bahar Şiiri - Ali Havan

Akrep yelkovan yasta, sabit bir nokta saat
Hayat öldü gözümde yorgun bahar akşamı
Ecel oldu yüklendi üstüme tüm kâinat
Hayat öldü gözümde yorgun bahar akşamı

Takvim, son yaprağında sayılı gün tükenir
Silinir hatıralar, bir anda dün tükenir
Renkler, şekiller yiter bu dem sürgün tükenir
Hayat öldü gözümde yorgun bahar akşamı

Sesimin tonu düştü, gözler buğulu nemli
Bakışlar endişeli, hasret gibi elemli
Bu fasıl veda faslı, ölüyor hasta belli
Hayat öldü gözümde yorgun bahar akşamı

Kimini dert bitirir, kimini gam ve keder
“Gonca” dalda solarken kimi gurbette heder
Çözülür elim kolum, büker boynumu kader
Hayat öldü gözümde yorgun bahar akşamı

Yangın dertli sinemin orta yerine düştü
Parçalandı kan bağı, hasret derine düştü
Toprakta yatar elmas, öz cevherine düştü
Hayat öldü gözümde yorgun bahar akşamı
Elazığ/1996
(Teşehhüt Miktarı 2020)