Yorgun ayaklarla yürünüyordu bu yollar
Akıldan geçen bin parçaydı
Haklıydık hepimiz kendimizce
Bir o kadar da kırılgan gönüllüydük
İhaneti unutmaz, tuzla buz gibi olurdu
Bu buz olmaların erimesi
Yakan acıtan bir döngüden geçerdi hep
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
