Yorgun ayaklarla yürünüyordu bu yollar

Yorgun ayaklarla yürünüyordu bu yollar
Akıldan geçen bin parçaydı
Haklıydık hepimiz kendimizce
Bir o kadar da kırılgan gönüllüydük
İhaneti unutmaz, tuzla buz gibi olurdu
Bu buz olmaların erimesi
Yakan acıtan bir döngüden geçerdi hep
Her yanışta başka bir kırılganlığa gebe kalırdık
Çocuklarımızsa hep öksüz kalırdı

Bu zaman çok yaman
Kim tutacak ucundan
Çıkıcağız kendi yeryüzümüze

Ah bu kan kokusu yokmu
Öyle çok yorar ki adamı
Öyle çok susturur ki
Öyle çok susatır ki
Kana kana içmek böyle bir şey olsa gerek
Susuzluğun deliliğinde

Deli kanlılık işlemişse her hücrene kadar
Boynunda altın madalyadır aslında
Görmek istersen görürsün
Göremezsen düşmüşsündür
Özlediğin umudun hayalinde
Bir gün daha eskitip yenisini giyersin
Tertemiz sabah ezanında
Uykun gelir kör şeytan gelir
Şeytanları kovsan
İnsanlarla baş edebilmen mümkün değildir
İçinin yangınlarında
Yanıp kurtulmak istersin
Külünden doğmak gibi
Tekrar eden rüyadasındır göz açıkken
…..

Yorgun ayaklarla yürünüyordu bu yollar
Akıldan geçen bin bir parçaydı
Haklıydık hepimiz kendimizce
Bir o kadar da kırılgan gönüllüydük
Kızmıyorum kimseye
Gönderildiğimiz yere
Gideceğimiz yere
Ortalarda bir yerde
Başlamışsa sırla kaplı süre
Bitsin istiyorum
Kaldıramıyorsan kötülüğü
Daha kötü olmalısın
Hepsinin üstüne çıkıp
Güneşi getirmelisin
Yüreğin yansa da
Yananların küllü cennetine süzülmelisin
Diyerek daha da uzatırım içimdekileri

Dıştan içe bir kötülüğün kolları
Üzerinizde gezinmeye başladıysa
Bir şeylerde eksiliyorsa hayatınızdan
Gözlerinizi kapatmayın asla
Size vuranları
Sizi çalanların bir farkına varıp
Ezberleyin o kirli yüzleri ki
Vakti zamanı geldiğinde
Tüm yağmurlarınızı yağdırın üstüne
Kirlerinle beraber akıp
Perişan olup kaybolsunlar.

Yorgun ayaklarla yürünüyordu bu yollar
Akıldan geçen bin bir parçaydı
Haklıydık hepimiz kendimizce
Bir o kadar da kırılgan gönüllüydük
Ben çoktan kırmıştım