Yorgun Aşık Şiiri - Dinçer Dayı

Yüreğim doludur benim.
Gizli saklı köşelerde ağlamaktan.
Yorgun ve hafif kırmızı gözlerimin rengi soluk.
İçime atıyorum hep
Kimse görmesin.
Kurusun göz yaşlarım diye. Kaç kez çabaladım.
Güneşe koydum kurumadı.
Çaresiz bir sevdanın,
Karaya oturmuş bir aşk gemisi gibi,
Direkleri yıkık.
Kendisı virane.
Yelkenleri kırık.
Esen rüzgarlar, vuran dalgalar.
Aşka dair her şeyi dağıttı.
Hiç bir şey artık, eskisi gibi değil.
Yürekte, gönül suskun. Beslenen duygular buruk.
Ay küskün.
Yıldızlar sönük.
Güneş ortaya artık çıkmıyor.
Gündüzler biçare.
Geceler zifıri karanlık.
Zaman artık acı veriyor.
Umutlar git gide azaldı.
Gönül güneşi, eskisi gibi ışık saçmıyor.
Heybetini, enerjisini kaybetmiş.
Pili zayıflamiş fener gibi.
Geceleri gölgeler kararsız.
Sokak lambalarının ışıkları cılız.
Yürekte sevda suları çekilmiş.
Üzerime ağırlık çöktü.
Dilimde ''sen'' dolu sözcükler.
Karşılık bulamayınca, sevdam boynunu büktü.
Kadehler kırıldı.
Sevda Masalları ile birlikte,
Ümütler çöktü.
Sevda kuşları yürekten göçtü.
Sevgilerde huzur, ağızlarda tat yok.
Eskisi gibi saygı yok.
Sevenler mahsun ve çaresiz.
Günüller kırık.
Vede hayaller yıkık.
Dinçer Dayı