^^Yorgun Ama Gerçekten Mutlu

YORGUN AMA GERÇEKTEN ÇOK MUTLU
Mayıs ayını çok severim.Bahar en çok onda belirginleşir.Yazın sımsıcak soluğunu duyumsarsınız.Kışı,sanki hiç gelmeyecekmiş gibi,uzakta bırakırsınız.Çoğu insan için de,çalışmaların en yoğun olduğu,uğraş ve çabalarımızın meyvelerini toplamaya hazırlandığımız bir aydır.Bu yıl,Mayıs ayı bana sanki uzadıkça uzadı gibi gelmişti.Belki,tüm bir çalışma sezonunun,bir yılın yorgunluğunu,yoğunluğunu atmak için,yazdan çok fazla beklentilerimin olmasındandır.Ama o da bitti işte.Güzel bir biçimde bitti.
Bu yıl,birçok alanda birden çalıştım.Sorumluluklarım daha fazlaydı.Bazen,kafamı takacak kadar,tedirgin edici.Bazen,incinecek denli üzücü.Bazen,beklemediğim sürprizler,güzelliklerle dolu.YAŞAMIN KENDİSİYDİ İŞTE.OLDUĞU GİBİ KABUL ETTİĞİM VE YAŞADIĞIM.
Dün sabah erkenden,son kermesimize gittim.Arkadaşlarımın üretimlerini sergiledik.Satmaya çalıştım.Kendi kitaplarımı da.Sanırım insanların alım gücü gittikçe düşüyor.İstediğimce ve beklediğimce talep gelmedi insanlardan.Şöyle bir bakıyorlar,”Tebrik ederim,hepsi çok güzel şeyler.”diyorlar,çekip gidiyorlardı.Kimin adına üzüleceğimi bilemedim.Çok boyutluydu olay.Ama benim içim rahattı.Elimden geldiğince,görevimi yapmaya çalıştım.Çünkü onların,nasıl güçlüklerle,sabırla,inatla üretildiklerini biliyordum.Bu yüzden zaman,zaman tatlı bir zorbalık kullandım,satış yapmak için.
Asıl çok şaşırdığım ve üzüldüğüm,çağırdığım hiç kimsenin gelmediğidir.Ben ve bazı arkadaşlarım,kermesimizi internet üzerinden duyurduk.Sadece ben,İstanbulda yüzelli kişiye davet gönderdim.Binlerce kişinin haberi vardı.Herkesin mi engeli çıktı? Yoksa,acıtıcı bir duyarsızlık mıydı? İkincisi daha ağırlıkta sanırım.ACITICI BİR DUYARSIZLIK! ! ! Ne kötü? Kendi adıma üzülmedim.Engelini,binbir güçlükle aşıp.Bazen eline iğne-şiş-tığ batırıp ağlayarak,ama yılmayarak,çok güzel şeyler üreten o çocuklar-gençler adına üzüldüm.Gerçekten çok mu zor? yılda bir gün,o da,birkaç saat ya da dakika yanımızda olmak,destek vermek,çok mu? Çok mu zor? Sanırım,onlar yaşamla garanti anlaşması imzaladılar? Bazen,inanamıyorum.Birkaç gönüllünün çabalarıyla ayakta duruyor,dönüyor her şey.İyi ki,onlar var.Hep olsunlar,çoğalsınlar.İçimiz rahat.Eminim ki,o gönüllü insanlar ve özverili öğretmenlerimiz.Akşam evlerine gittiklerinde,yorgunluktan ve güneşten biraz hastalandılar,benim gibi.Sonsuz teşekkürler, sevgili güzel insanlar.Teşekkürler,gerçekten özverili,harika öğretmenlerim. Odama döndüğümde,ayakta güç duruyordum.Her yerim ağrıyordu.Yemek yiyecek bile halim yoktu.Sıcak bir banyo ve iyi bir uykuyla,hepsi geride kaldı.İçim rahat.En azından,arkadaşlarımın arkasında-yanındaydım.Onlar için,bir şeyler yapmaya çalıştım.Şimdi yorgun ama mutluyum.GÜLÜMSÜYORUM.
Nilgün ACAR
01. 06. 2008