Yorgun Akşamlar Şiiri - Rüstem Altun

Yorgun akşamlar biriktiriyorum yüreğimde,
Düşünüp durmaktan başka hiç bir sey yapamayacak kadar mecalsiz,
sessiz ve sensiz akşamlar...

Iftarı beklerken,
Susuzlugun bile sensizlik kadar hissedilmedigi günler gebe kalıyor bu akşamlara
ve güneşin terkettiği gün sonraları,
hüzün yağmurlarıyla ıslanıyor.

Yürekte kopan fırtınalar,
Suskunluk doğuruyor yaşlanan bedenimde,
tarifi imkansız bir sancı başlıyor karın boşluğumda
ve büyük bir savaş başlıyor beynimle kalbim arasında
ama yaralı bir kalp galip olamıyor böyle çetin bir savaşta.

Ardından öyle bir yokluk oluyor ki gidişin,
Tüm zamanların en büyük tutsaklığı yaşanıyor sanki,
Ve en büyük özgürlük ihlali oluyor,
HAyallerin dilsiz kalışı...

Ve şair yetiştiren vefasız yüreğine,
edebi sitemlerle bir şiir oluşuyor kalemimde..
Sonra iki cümle özetliyor
boğazıma düğümlenen tüm sözcükleri
''Gidişin; Yokluğun içinde yokluk,Varlığın içinde pehriz gibi''