Yorgun Adam Şiiri - Ali Topcuoğlu

Şafak vakti
Sabahın erken saatleri
Usulca yatağından kalktı
Çalışmak zorundaydı adam
Hafta yedi gün hergün
Yaşam kavgası
Ekmek parası
Çoluk çocuk nafakası
Henüz sokak lambaları sönmemişti
Onlar eşlik ediyordu cadde boyunca
Adam yorgun
Adam umutsuz
Adam mutsuz
Herşeyden önemlisi çaresiz
Ezile büzülede olsada
Eskitilmiş yaşamına rağmen çalışacaktı
İnsanları anlamak ve anlaşmak zordu
Bunu biliyordu
Yinede aldırmadan yürüyordu
Evine geç gidiyordu
Evdekiler kızıyordu
Adam susuyordu
Devlet memuru değildiki
Sabah sekiz akşam beş çalışsın
Sonrası dinlensin
Cumartesi pazar yaşasın
Ay onbeş maaşını alsın
Anasını sattımın dünyasında adalet yoktuki
Çok çalışınca çok kazanç olsun
Çoluk çocuk rahat etsin
Adam dükkanını kapattı
Gece yaklaşmıştı
Evine gidecekti
Acaba çocuğu uyumuşmuydu
Sevebilecekmiydi birkaç dakikacıkta olsa
Oyun oynayabilecekmiydi
Yada uyanık bekliyormuydu
Baba bana ne aldın diyebilmek için
Bilmiyorduki adam
Nasıl ekmek alacağından habersiz
Karısı çıkışacakmıydı
Nerede ve neden geç kaldığını bile bile
Of anasını sattığımın dünyası of
Adam doğarken adalet neredeydi
Adam neden anlaşılmıyordu
Adam sanki meraklıydı
Dört duvar arasına kapanıp kalmağa
Karısına bile söz dinletemeyen
Adam diye bilinenlerden
Zılgıt yemeğe
Çokmu meraklıydı önlerinde eğilmeğe
Yinede kimseye yaranamamağa
Adam beynindeki yorgun düşüncelere sordu
Kendini sorguladı
Sigarasını yaktı rüzgara rağmen
Bir kutu kipritle
Derin derin içine çekti
Herkeze herşeye yenilmişti
Yinede kendi içinde kendi kendine
Boşver diyemezdiki
Herşey üzerine üzerine geliyordu
Adam çaresiz kalıyordu
Bazen kafasını duvarlara vurmaktansa
Kapıyı çarpıp gitmek
Sokağın kargaşasında kaybolmak istiyordu
Yapamıyordu.
Evine boş gidemezdi ya
Yorgun adam
Herşeyi bir kenara bırakarak
Akşama kadar bir bir serzenişleri hazırlayan
Bir kadın bekliyordu
Çocuk uyuduğu zamanlar adam rahat
Nasılsa alışmıştı sessizliğe
Of anasını sattığımın dünyası of
Demekten başka çaresi yoktu
Kısa yoldan geçiştirebilirdi bazen
Adam yatağın ılık karanlığına gizlenir
Yarı uyanık sabahı bekler
Düşler,düşünür; çözülmez olur
Adam kararını veremez
Olanlar bilir
Evlat sevgisi nedir
Sevsende söysende dövsende
Canından bir parçadır o
Yalansız dolansız
Dünya halinden habersiz
Kirlenmemiş bir yüreği vardır
İhtiyacı sadece sevgi
Gözleri konuşur yüreği anlatır
Bazen acı bazen tatlı
Önceleri kızardı kızarırdı
Sonra yaşadıklarından öğrendi
Acı çekmek alnına yazılmış
Yazık oldu bunca yıl geçti boşuna
Adamın isyan edesi geldi gidecekti
Can oğlunu anımsadı başı öne eğildi
Yaşamak zorundaydı inadına
Daha o çok küçüktü
Başedemezdi dünyanın çirkinlikleriyle
Yürüdü başı omuzlarının arasında
Of anasını sattığımın dünyası of
Adam doğarken adalet neredeydi
Diye söylene söylene yürüdü çaresiz
Bütün çıkışlar kapatılmıştı
Zamanda geri dönüş yoktu zaten