Yorgun Adam Şiiri - Ferdi Göral

Kimse görmedi adamın gözyaşını
İçine döktü, yürüdü, eğdi başını
Gördü kaldırıyor üç beş kişi naaşını
Tabutta değildi sanki yoksa güler miydi hiç

Yaralı bir kuş gibi döndü durdu
Oturmuş bir köşeye içli içli ağlıyordu
Sonunda bitti, tükendi, yoruldu
Öyle olmasa vazgeçer miydi hiç

O kadar biriktirmiş ki sonunda yıkıldı
Herkesin gözü yüzüne takıldı
Yüzü güldü gözü ise çakıldı
Yorulmuş olmasa yıkılır mıydı hiç...