Yorgun Şiiri - Erkin Babür

Harcı bayatlamış bir duvar gibi
bir zelzeleyi beklerken yüreğim
Dönüp de bak bana ey sevgili
Bak ki seni de çıkartabileyim

Bitap düşen duygular mı dersin
Yoksa içimdeki yükten mi ağırlık
Eksik kollu bir terazi gibi gelsin
kader tartsın, önce onu çağırdık

Geçen zamana üzülerek bakarken
Çok telafi akıp gider vakit denizinden
Bakma öyle, atla;yüz ardına giderken
Uğraşıp da çıkamazsın o ayak izinden

Kör bir bıçak vur bitmeyen umutlara şimdi
Ya daha gür olmalı ya da kökünden gitmeli
Işığı yakında aramadan yola çıkmalı şimdi
O Kaybolan hayallerin peşinden mi gitmeli?

Yaşanmalı sevgi, koklanmalı bazı çiçekler
Nereye kadar gider böyle kin kokan yollar
ufukta bir hayal sessizce yarınları bekler
Kendi gelemez belki de, tohumlarını yollar

Derken sis ve kasvet Çöküyor yüreğime
Terkediyor güneş buz tutmuş duyguları
Donup kalan ümitler yük olur yüreğime
Terk etmeli, yok etmeli, unutmalı onları

Bükük bir boyunla bakıyorum şimdi gayba
İçimde sessizlik ve gürültünün karmaşası
Bugün ölü doğmuş o nice umutların aybı
Dünü tekerrür ettirip yarınları ağulaması..