Yorgun Şiiri - Aysu Dede

Tutunmaya çalışıyordu
Hayatın dikenli dallarına
Belli…

Bir dere yatağında tüneklemiş,
Bedeni kir pas içinde

Duruyorum yanında
Bakıyorum gayri ihtiyari

İçimden geçiriyorum
“hey yorgun ne yapıyorsun”

Kafasını çevirmiyor bana
İçimdeki ses o kadar yükselmiyor

Oda sessiz konuşuyordur belki
“Git heri şuradan şuursuz”

Ellerinde kir vardı
Kim bilir ne derdi vardı

Kilden yapılmış bir heykel
Çamurdan bir köprü

Kırık dökük sarsak bir ev gibi
Dokunsan dağılacak sanki

Yüzü gözü çamur içindeydi
Ama kalbi temizdi besbelli