Yorgun Şiiri - Emin Yıldız 2

Maziden meçhule akarken zaman
Yıllar yorgun, aylar yorgun, gün yorgun
Tarihe tekerrür yazınca ferman
Bugün yorgun, yarın yorgun, dün yorgun

Azgın nefis, ruha huzur vermiyor
Gafil gözler, hakikati görmüyor
İnsan fıtrat çizgisinde durmuyor
Edep yorgun, ahlak yorgun, din yorgun

Öfke baldan tatlı vazgeçmek olmaz
Kin tutan yürekler huzuru bulmaz
Kirlenmiş vicdanlar merhamet bilmez
Öfke yorgun, nefret yorgun, kin yorgun

Vazgeçmiyor güçlü olan üzmekten
Zevk alıyor zayıfları ezmekten
Ortalıkta aç ve sefil gezmekten
Milyar yorgun, milyon yorgun, bin yorgun

Bir kavga ki ezel ebet arası
Kabuk tutmaz vicdanların yarası
Bitmek bilmez entrikalar sonrası,
Melek yorgun, şeytan yorgun cin yorgun

İnsaf, iz-an insanlığın şanından
İnsan hiç bıkar mı tatlı canından?
Oluk oluk akan mazlum kanından
Yürek yorgun, damar yorgun, kan yorgun

İnsanlığa cennet sunan tek yola
Sulh içinde koşmak varken kol kola
Zulmetmekten usanmıyor kul kula
Siyon yorgun, piyon yorgun, Çin yorgun

Kardeşliktir Rab'bimizin ihsanı
Aynı türün bin bir türlü lisanı
Yine en çok insan yorar insanı
Zihin yorgun, beden yorgun, can yorgun

4 Aralık 2024 Emin Yıldız