Yorgun Şiiri - Alparslan Aydın

Bir yorgun yürek
Bir sessiz çığlık
Kulaklar duymuyor
Gözler yanıyor
Her sabah doğsa da gülerek güneş
Ne yürek dinlenip
Ne göz uyanıyor.

Çölde kum tanesi
Bütün umutlar
Bir damla su
Düşmez kavruk bağrına
Beklemek ve yanmak
Gönlün tutkusu
Kâr etmez ki serap
Mecnun nârına.

Ve bir gün
Göğe doğru açılır çaresiz bir el
Ümidi yeşertir
Sevda yurdunda
O eli açmaya kim olur engel
Belki derman saklı
Her bir derdinde.