Üzerimde bin yılın yorgunluğu var...
Tenime yapışmış, üstüme yakışmamış.
İçime işlemiz zehir misali
Yavaş yavaş öldüren...
Ne uyku geçiriyor ne gülümseme azaltıyor...
Kuytularım da köşelerim de neşelerim de offf çekiyor..
Ayaklarım taşımıyor, başıma sığmıyor, içim hiç almıyor...
Yüreğimi çürütüp ruhumu azap oluyor...
Ne kalemim yazıyor ne kağıdım kabul ediyor,
Sesim dahi içme saklanıp kayboluyor..
Bir yorgunluk var içimde, nefes aldıkca azap oluyor
Kayıt Tarihi : 21.4.2024 09:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!