Yorgun Şiiri - Nevzat Güney

sen yorgun, ben yorgun
kim çeker şu kayığın küreklerini
kim sular balkondaki çiçekleri
kim şu mehtaba bakıp ah çeker
adımlar yalnızlığını bu sokakların
sen yorgun, ben yorgun

Puslu aynada gördüm kendimi
içimde dinledim titreyen o sesi
yoktu inan ki eski neşesi
sen yorgun,ben yorgun
bu şehir o eski şehir değil
gözlerimde büyüdü sanki yolların
peşimi bırakmadı hiç anılarım
durgunum sana, yorgun yıllarım

sen yorgun ,ben yorgun
ışıltısı yalan bu yakomozların
esen rüzgarı kollarıma sarıp
ayın karanlığına sıgındım bu gece
belki o aydan da yakınsın ,
belki o ay kadar uzaksın
sanki her an aklımdasın
belki başkasının aşkısın
sen yorgun, ben yorgunum
bırak bende kalsın
sen yarım kalmış bir şarkısın...