Yorgun Şiiri - Kenan Atabey

Yorgun ve yaşlı bir yürek taşıdığım.
Öfkesi çoktan durulmuş berrak su misali;
Aşkları hep yokuşlar da yorulmuş
Çocukluğunun gözü yaşlı..
Sevinçleri hep başka bahara kalmış,
Yüklenmiş zamanın acımasız yükünü
Ne yana baksa hep eksilmiş eskitilmiş vefası,
Küskün ve arsız bir yürek yerini unuttuğum
Ne zaman sevmeye kalksa Ayaz vurmuş tomurcuguna.
Neyi unutmaya kalksa arsızca yüzüne vurmuş güneş misali Zaman!
Acımasızca geçip gitmiş baharlar.
Şimdi yorgunluğuna mi yansın, yersiz ofkesinemi, zamansız açan tomurcuğunamı,
Yoksa; gözü yaşlı çocukluğuna mı